کلاغ آخر از همه می رسد

زندگی ایتالو کالوینو، زندگی مردی است که با قدرت تخیل و با آثار خود خواست تا در خودسازی مداوم کائنات نقش داشته باشد.
ایتالو کالوینو روز ۱۵ اکتبر ۱۹۲۳ در سانتیاگوی لاس وِگاس ( ۱) ، دهکده ای نزدیک هاوانا ( کوبا ) ، به دنیا آمد.
سال ۱۹۲۵، خانواده کالوینو به ایتالیا بازگشت، در سن رمو ( ۲) و در ویلای مریدیانا ( ۳) که اقامتگاه رییس مرکز تحقیقاتی پرورش گل و گیاه بود، سکنا گزید. کالوینو تا بیست سالگی آنجا در باغی پر از گیاهان استوایی زندگی کرد.
کالوینو بعد از اتمام دبیرستان، با اصرار پدر و مادرش به تحصیل در رشته کشاورزی پرداخت امّا آن را به پایان نرساند. در واقع، او هرچه کرد نتوانست سنّت علمی خانواده را دنبال کند چرا که دلش پیش ادبیات بود. گذشته از این، جنگ نیز علت دیگری شد برای ناتمام ماندن تحصیلات او. پس از ۸ سپتامبر ۱۹۴۳، کالوینو از پیوستن اجباری به ارتش فاشیسم سر باز زد و در پی احساساتی که از همان دوران نوجوانی داشت، به پارتیزان های بریگاد گاریبالدی پیوست و به این ترتیب به اولین کشف خود از بی رحمی انسان ها دست یافت. او، پس از آزادی ایتالیا، وارد حزب کمونیست ایتالیا شد، با روزنامه ها و مجلات مختلف همکاری کرد و وارد دانشکده ادبیات تورینو ( ۴) شد. در سال ۱۹۴۷ با پایان نامه ای درباره ژوزف کنراد ( ۵) فارغ التحصیل شد. در تورینو با پلی تکنیک ویتّورینی ( ۶) همکاری کرد و عضو هیئت تحریریه موسسه انتشاراتی اینائودی ( ۷) شد. کالوینو در فضایی که گرایش های مختلف جریان داشت و درها به روی فرهنگ جهانی باز بود، ضمن غافل نماندن از قفسه کتاب هایی که همه شان هم ادبی نبودند، استعداد خود را در نگارش پرورش داد.