آشنایی با کتاب یکتا

درود آیا کتاب های بایکوت شده و ممنوع چاپ که موارد خاصی درونش نباشه و مشکلات اخلاقی و عقیدتی هم نداشته باشه رو میشه در آین‌ صفحه معرفی کرد ؟ یا فقط با هدف فروش کتب میبایست معرفی کرد ؟ طبیعتا آثار بسیاری هستند که در بازار سیاه کتاب موجودند

و با آنکه کد شابک رسمی و ثبتی در شابک جهانی ندارند اما باز وجود دارند و نمیشه نادیده گرفتنشون. اما معرفی شون به منظور تبلیغ و فروش انجام نخواهد شد . زیرا ناشر مشخصی نداشته و احتمالا بصورت مخفیانه در بازار کتاب عرضه می‌شوند. اصطلاح کتب زیر پیشخوان

اگر چنین آثاری رو بشه معرفی کرد من چند تا اثر خاص و زیبا دارم که بشه معرفی کرد. ولی طرح جلد سفید دارن . چون ملقب به جلد سفید هستند . و تنها بخاطر محتواشون چاپ و عرضه و خرید میشن و طرح جلد هزینه ی بی سببی هست وقتی که نشه توی ویترین کتابفروشی گذاشتشون

البته کتب بازار سیاه اکثرا غیر قابل معرفی هستند زیرا بسیاری حاوی محتوای غیر قانونی و غیر مجاز هستند . و یا موارد عقیدتی و سیاسین ‌.ولی شخصا سراغ دارم چند موردی که تنها بخاطر یک جمله ساده ممنوع شدن و بایکوت. و ادبیات داستانی هستند . داستان بلند. مثل

مثل پستوی شهر خیس که حتی به چاپ مجاز و قانونی هم رسید و عرضه شد اما بعد شش ماه بخاطر یک پاراگراف و یه کنایه ممنوع شد . داستانی جذاب و متفاوت . نه رمان عاشقانه ست و نه عامه پسند . بلکه ویژه مخاطب خاص. تا این حد میتونم بگم که اساتید بزرگی

مثل ریاست دانشکده هنرهای تجسمی و معماری اسلامی نیویورک در ایالات متحده استاد شیرین نشاط در ستایش سبک و سیاق و متفاوت بودنش یک نقد تحسین برانگیز نوشته بودند . یا آقای فرج سرکوهی در فرانکفورت آلمان تحسین کرده بودند پیشرو بودن و سبک فرمالیسم هنری مکتب

روسی این اثر رو و در پیوند با مدرنیته و سبک مختص شهرنویس‌ معرفی کرده بودند . و احتمال غریب به یقین همین تعریف و تمجید ها سبب بروز حساسیت های داخلی شد و با تجدید چاپ اون مخالفت شد و فک فیپا کردنش. روایت زندگی در چهار کنج یک شهر خیس و بارانی هست

در ستایش این اثر آقای عباس معروفی یک پست در توییتر گذاشته بودند و نوشته بودند که انتظار موفقیت برای یک نویسنده گمنام رو نداشتند و بعد از خواندن اثر کشف کردند که دلیل موفقیتش چیه. صرف تلاش ده برابر بیشتر و ویرایش صد باره سبب لایه افزایی و

در هم آمیختگی بی نظیر _ و تقلید نکردن نویسنده از دیگران و انجام سبک فرمالیسم هنری در ادبیات داستانی پارسی برای اولین بار رو دلایل تفاوت اثر دانسته بودند . ولی در پست دیگری نیز اشاره کرده بودند که نویسنده اثر رو نمی‌شناسند ولی بنابر تجربه دو احتمال

رو داده بودند : یا جذب سیستم بشه و فرمایشی بنویسه. یا که طرد و متروک و مطرود افسرده و منزوی بشه چون نخواهند گذاشت به سبک و سیاق خودش ادامه بده. البته ظاهرا دومین گزینه درست در اومد. چون فرمایشی نوشتن برای امری غلط ، یک غلط بزرگتر است.