گلاره جباری

تو که خوب می‌دونی آسیب‌های آدم مرحله داره می‌دونی وقتی آدم‌ها برای اولین بار یه بلایی سرشون  میاد خیلی درد می‌کشن و وقتی اتفاق و مصیبت دیگه ای بهشون هجوم میاره ازشون حال بپرسی بهت میگن من دیگه پوستم کلفت شده. این مرحله‌ی اولشه یعنی فقط این آسیب از بیرون بهش ضربه وارد کرده و بعدشم همین پوست که جزو اجرای بیرونی و حساس بدن آدم به حساب میاد یه کم جنسش تغییر می‌کنه و آستانه‌ی تحملش بالاتر میره‌. اما وقتی این هجمه ها و ضربه‌ها بیشتر میشه دیگه آدم اصلا یادش میره که پوستی داره‌. دیگه در این مرحله آسیب‌های آدم شکلشون فرق می‌کنه و بیشتر درون  آدم نفوذ می‌کنه مثلا الان من مهره‌های کمرم رو دونه دونه حس می‌کنم و دقیقا می‌دونم مهره‌های ۳ و ۴ و ۵ که پایین‌تر از گردن و دقیقا پشت سینه‌ی آدم وجود داره خمیده شده و از حالت عادی‌اش خارج شده و دیگه نمیتونم شونه‌هام رو صاف کنم و مثل قبل‌ترها که خیلی اتو کشیده و با اعتماد به نفس بودم بشینم و راه برم. الان دیگه خوب درک می‌کنم حال آدم‌هایی که بعد از یک غم و اندوه و بحران تو زندگیشون می‌گفتن کمرم صاف نمیشه و کمرم شکسته یعنی چی.   اینجای زندگی آدم نمی‌دونه باید خودشو برداره کجا تحویل بده و بگه من زخم خوردم؟ اصلا به کی بگی دردت چیه؟  آدم‌ها کم کم به واژه‌ی درد بی درمون می‌رسن. اما یکهو هضمش می‌کنن.

توی کافه نشسته بود و دستم رو محکم گرفته بود توی دستاش هیچی نمی‌گفت فقط داشت عاشقانه نگاهم می‌کرد. منم قند در دلم آب می‌شد اما دوست داشتم حرف بزنه و بشنوم چی توی دلش می‌گذره. پرسیدم تا کی باهمیم؟ گفت دیگه این سوال رو نپرس نمیذارم جایی بری من تا روزی که بمیرم با توام! نمی‌خوام هیچ آدم دیگری غیر تو بیاد تو زندگیم ...   همونقدری که می‌خواستم لذت بردم و تو چشماش نگاه کردم و با خودم گفتم این قطعا آخرین روزهای زندگی من هست ...  باورم نمی‌شد همچین عشق پرشوری رو بتونم توی ۳۰ سالگی تجربه کنم. چشمام رو از شوق بستم و سرم رو گذاشتم روی دستاش که روی میز کافه دستای منو گرفته بود. چند دقیقه‌ای همونجا آروم گرفتم. سرم رو بلند کردم دیدم توی آشپزخونه خونه نشستم پشت میز و ظرف سیگارم کنار دستم بود. پاشدم ببینم ماجرا چیه و چرا یهو از اینجا سر درآوردم که چشمم افتاد به آیینه‌ی کنار در خونه دیدم صورتم سیاه شده... گریه کرده بودم و ریمل‌ها پخس شده بودن ... پس چرا تنها بودم ؟ گیج شدم اصلا نمی‌دونم چی‌شده و چرا گریه کردم؟ رفتم سمت اتاق خواب که یه کم روی تخت ولو بشم. چشمم افتاد به آیینه‌ی میز آرایش... یه دونه از این استیکر رنگی‌ها بهش چسبیده بود. رفتم جلوتر ببینم روش چی نوشته؟ نوشته‌ی روی آیینه:  من نمی‌خوام تا روزی که می‌میرم فقط با تو باشم! باید زن‌های دیگری رو تجربه کنم. دو سال برای این رابطه کافیه  خدانگهدار!