گلاره جباری

داشتیم خیلی خوش و خرم می‌رفتیم عروسی. جای پارک نبود مجبور شدیم عقب‌تر از سالن پارک کنیم توی جاده‌ی باریک کوهستانی که تقریبا بالاترین نقطه‌اش سالن عروسی بود. ما پیاده شدیم و با لباس‌های مجلسی و کفش پاشنه‌بلند داشتیم سربالایی رو گز می‌کردیم سمت عروسی یهو چند نفر با جیغ و داد از بالای جاده پیداشون شد. داشتن داد می‌زدن هاره هاره!  گفتیم کی اما همون موقع سر و کله‌ی گرگ سیاه کوچکی پیدا شد که یکی را گاز گرفت و بعد خودش همانجا روی زمین افتاد و مرد! اونی که گاز گرفته بود رو نمی‌شناختم اما همه از دستش فرار کردیم. یه کم بعد از لای دری داشتم می‌دیدم که اون آدمی که گرگ هار بهش حمله کرده  گردن یه گاو رو گاز گرفت و خودش افتاد مرد! گاو رفت گردن یه سگ رو گاز گرفت و سگ رفت عروس رو گاز گرفت!  وای عروس!  کاش نجاتش می‌دادیم. چرا تک و تنها وسط جاده داشت راه می‌رفت؟ این هاری از یکی به نفر بعدی منتقل می‌شد همه داشتم همدیگر رو گاز می‌گرفتند دیگه نمی‌شد جلوی هاری رو گرفت تعداد هارها زیاد شده بود. تعداد گرگ‌ها هم زیاد شده بود. از هر جایی یه گرگ می‌پرید بیرون. گرگ‌های هاری که تکی به ما حمله می‌کردند. فرار از این مخمصه غیر ممکن شده بود. یه ماشین آشنا اومد دنبالم با خودم فکر کردم نجات پیدا کردم و حالا می‌تونم فرار کنم. به سرعت سوار ماشین شدم و قبل از اینکه در رو ببندم یه توله گرگ سفید از داخل ماشین پرید و گازم گرفت و خودش رو انداخت بیرون ماشین و مرد. از خواب پریدم. اما تا صبح از فکر گرگ‌ها و آدم‌های هار خوابم نبرد!