Hamboodgah | همبودگاه

پویش «یک نویسنده، یک موضوع» استقبال شما همراهان همبودگاه از پویش‌ها و مسابقاتی که تا امروز برگزار کرده‌ایم، انگیزه‌ای شد تا این فعالیت‌ها را در فهرست برنامه‌‌های ثابت همبودگاه قرار دهیم. یکی از این فعالیت‌های دائمی، پویش داستان‌نویسی «یک نویسنده، یک موضوع» است‌. در این حرکت فرهنگی_ادبی‌ که قرار است بصورت مداوم و با همراهی یک نویسنده (اهل قلم: نویسنده، مترجم، شاعر) برگزار شود، هر دو هفته یکبار درباره‌ی یک موضوع داستان یا ناداستان می‌نویسیم.  موضوع نوشته‌ها توسط یک نویسنده پیشنهاد می‌شود و داوری آثار هم توسط او انجام می‌شود. در انتهای هفته دوم ۱۰ نوشته برگزیده می‌شوند. به هریک از برگزیدگان به رسم یادبود یکی از کتاب‌های نویسنده‌ی (داور) پویش همان هفته اهدا خواهد شد.     اولین نویسنده و موضوع این پویش مهسا ملک مرزبان است که توضیحات او درباره موضوع پیشنهادی‌اش را در ادامه می‌خوانید:  هر نویسنده با داستانی که برایمان تعریف می‌کند، ما را به جهان خود نزدیک می‌کند. هر داستان می‌تواند برشی از زندگی باشد که یا آن را زیسته‌ایم و با آن آشناییم، یا بعد از خواندن داستان در بخش آگاه ذهنمان جا خوش می‌کند و آشنا می‌شود. اگر نویسنده داستانش را طوری بگوید که به دلمان هم راه پیدا کند، آن را برای دیگران تعریف می‌کنیم تا آنها را هم در لذت خود سهیم کنیم. در این بازگویی، حس و حال خودمان را هم به آن اضافه می‌کنیم و به شکلی داستان را مال خود می‌کنیم. از این رو هر داستانی می‌تواند مال ما شود، به شرطی که دوستش داشته باشیم.  پیش از آنکه قهوه سرد شود، غیر از یک قصه‌ی خوب، یک تجربه است. تجربه‌ی یکی از بزرگترین اگرها و ای کاش‌هایی که همیشه ته ذهنمان حضور دارند و حالا در این قصه شکل واقعیت به خود گرفته‌اند.. فرض کنید فرصت دارید این قصه را برای یک نفر تعریف کنید، به او بگویید اگر به قدر سرد شدن یک فنجان قهوه فرصت رفتن به گذشته داشت، دوست داشت چه کسی را ببیند یا چه اشتباهی را اصلاح کند؟  حالا این فرصت مال شماست! شما می‌توانید با این موضوع برای ما در بخش نوشته‌های همبودگاه بنویسید. نوشته‌های شما توسط مهسا ملک‌مرزبان داوری خواهد شد. فرصت شرکت در پویش با محوریت این موضوع دو هفته است. بعد از دوهفته به انتخاب ایشان 10 نوشته برگزیده می‌شود و به رسم یادبود به هریک از برگزیدگان کتاب پیش از آنکه قهوه سرد شود اهدا خواهد شد. منتظر نوشته‌های شما هستیم. #همبودگاه شبکه اجتماعی کتاب #یک_نویسنده_یک_موضوع #مهسا_ملک_مرزبان #نوشتن #نویسندگی #نویسنده #مترجم #کتاب #شبکه_اجتماعی_فرهنگی #همبودگاه #هدیه #پویش

بیانیه‌ی داوری و اعلام برگزیدگان مسابقه‌ی ناداستان من و شغلم به نام آنکه جان را فکرت آموخت دوستان و همراهان همبودگاه سپاسگزاریم که با حضور کمّی و کیفی در این مسابقه نشان دادید که همبودگاه را متعلق به خودتان می‌دانید و مسابقات و چالش‌هایی که برگزار می‌شود را نه به چشم رقابت، که محفلی برای تجربه‌ی بیشتر دانستن و بهتر نوشتن می‌بینید. تمام آثاری که تحت عنوان «من و شغلم» در همبودگاه بارگذاری شد خوانده شد و چقدر باعث خوشحالی و دلگرمی است درصد بالایی از ناداستان‌هایی که به اشتراک گذاشته شد، از کیفیت بالایی برخوردار بود. همین کیفیت بالای آثار کار داوری را بسیار سخت کرد،چرا باید بین کارهای سطوح عالی و خیلی‌خوب و خوب آثار انتخاب می‌شد. با توجه به رویکرد همبودگاه که نگاه رقابتی به این مسابقه نداشت، تصمیم بر این شد که آثاری که از امتیاز 100 ، امتیاز 60 به بالا را دریافت می‌کنند تحت عنوان برگزیده انتخاب شوند. ملاک‌های اصلی انتخاب، همان‌گونه که از عنوان« ناداستان من و شغلم» برمی‌آید؛ موارد زیر بوده است: توجه نویسنده به رابطه‌ی او و شغلش، محوریت قراردادن معرفی شغل، دوری از پرداختن به حاشیه‌های نامرتبط با شغل، استفاده از تکنیک‌های داستانی برای روایت، نوآوری در روایت به شکلی که همسو با معرفی شغل باشد، نگاهی نو به شغل از زاویه‌ای که شاید کمتر دیده شده باشد، دقت به استفاده از تعداد کلمات و به موقع فرستادن نوشته. لازم به ذکر است که اسامی برگزیدگان بر اساس حروف الفبا است و امتیاز آنها در این فهرست لحاظ نشده است. امیدواریم که همبودگاه بهانه‌ی دوستی‌ها و کنار هم نوشتن‌ باشد. با احترام لیلا جلینی گروه همبودگاه    اسامی برگزیدگان مسابقه من و شغلم: احمدرضا فاضلی ارغوان امیرجهانی بهناز بدرزاده حسن خوش خبر رضا تهوری زینب فکار سعید تقوی  سمیه کلینی عاطفه فرخی فرد فاطمه عشقی نژاد  مائده رسولی  مریم خواجوی  نفیسه علمی  وجیهه حسینی   شایسته‌ی تقدیر: 1.محترم محققیان 2. ندا جهازیان 3. ملک مرتاضی  

این نوشتار حاوی نکات ابتدایی ولی مهم در نگارش متون فارسی است. نکات گردآوری‌شده در این صفحه به‌ هیچ‌ وجه کامل نیست، ولی دربردارنده‌ی حداقل مواردی است که رعایت آن‌ها در نگارش متون فارسی به‌وسیله‌ی رایانه ضروری به نظر می‌رسد. فاصله‌گذاری • علائم سجاوندی مانند نقطه، ویرگول، دونقطه، نقطه‌ویرگول، علامت سؤال، و علامت تعجب (. ، : ؛ ؟ !) بدون فاصله از کلمه‌ی پیشین خود نوشته می‌شوند، ولی بعد از آن‌ها باید یک فاصله‌ قرار گیرد. مانند: من، تو، او. • علامت‌های پرانتز، آکولاد، کروشه، نقل قول و نظایر آن‌ها بدون فاصله با عبارات داخل خود نوشته می‌شوند، ولی با عبارات اطراف خود یک فاصله دارند. مانند: (این عبارت) یا {آن عبارت}. • دو کلمه‌ی متوالی در یک جمله همواره با یک فاصله از هم جدا می‌شوند، ولی اجزای یک کلمه‌ی مرکب باید با نیم‌فاصله‌‌ از هم جدا شوند. مانند: کلاسِ درس، محبت‌آمیز، دوبخشی. توضیح: «نیم‌فاصله» فاصله‌‌ای مجازی است که در عین جدا کردن اجزای یک کلمه‌ی مرکب از یک‌دیگر، آن‌ها را نزدیک به هم نگه می‌دارد. معمولاً برای تولید این نوع فاصله در صفحه‌کلید‌های استاندارد از ترکیب Shift+Space استفاده می‌شود. شکل حروف • در متون فارسی به جای حروف «ك» و «ي» عربی باید از حروف «ک» و «ی» فارسی استفاده شود. همچنین به جای اعداد عربی مانند ٥ و ٦ باید از اعداد فارسی مانند ۵ و ۶ استفاده نمود. • عبارات نقل‌قول‌شده یا مؤکد باید درون علامت نقل قولِ «» قرار گیرند، نه "". مانند: «کشور ایران». • کسره‌ی اضافه‌ی بعد از «ه» غیرملفوظ به صورت «ه‌ی» نوشته می‌شود، نه «هٔ». مانند: خانه‌ی علی، دنباله‌ی فیبوناچی. تبصره‌: اگر «ه» ملفوظ باشد، نیاز به «‌ی» ندارد. مانند: فرمانده دلیر، پادشه خوبان. • پایه‌های همزه در کلمات، همیشه «ئـ» است، مانند: مسئله و مسئول، مگر در مواردی که همزه ساکن است که در این ‌صورت باید متناسب با اعراب حرف پیش از خود نوشته شود. مانند: رأس، مؤمن. جدانویسی • اجزای فعل‌های مرکب با فاصله از یک‌دیگر نوشته می‌شوند، مانند: تحریر کردن، به سر آمدن. • علامت استمرار، «می»، توسط نیم‌فاصله از جزء‌ بعدی فعل جدا می‌شود. مانند: می‌رود، می‌توانیم. • شناسه‌های «ام»، «ای»، «ایم»، «اید» و «اند» توسط نیم‌فاصله، و شناسه‌ی «است» توسط فاصله از کلمه‌ی پیش از خود جدا می‌شوند. مانند: گفته‌ام، گفته‌ای، گفته است. • علامت جمع «ها» توسط نیم‌فاصله از کلمه‌ی پیش از خود جدا می‌شود. مانند: این‌ها، کتاب‌ها. • علامت صفت برتری، «تر»، و علامت صفت برترین، «ترین»، توسط نیم‌فاصله از کلمه‌ی پیش از خود جدا می‌شوند. مانند: بیش‌تر، کم‌ترین. تبصره‌: کلمات «بهتر» و «بهترین» را می‌توان از این قاعده مستثنی نمود. • «به» همیشه جدا از کلمه‌ی بعد از خود نوشته می‌شود، مانند: به‌ نام و به آن‌ها، مگر در مواردی که «بـ» صفت یا فعل ساخته است. مانند: بسزا، ببینم. • «به» همواره با فاصله از کلمه‌ی بعد از خود نوشته می‌شود، مگر در مواردی که «به» جزئی از یک اسم یا صفت مرکب است. مانند: تناظر یک‌به‌یک، سفر به تاریخ‏. جدانویسی مرجح • اجزای اسم‌ها، صفت‌ها، و قیدهای مرکب توسط نیم‌فاصله از یک‌دیگر جدا می‌شوند. مانند: دانش‌جو، کتاب‌خانه، گفت‌وگو، دل‌خواه. تبصره: اجزای منتهی به «هاء ملفوظ» را می‌توان از این قانون مستثنی کرد. مانند: راهنما، رهبر. • پیشوندها و پسوندهای جامد، چسبیده به کلمه‌ی پیش یا پس از خود نوشته می‌شوند. مانند: همسر، دانشکده، دانشگاه. تبصره‌: در مواردی که خواندن کلمه دچار اشکال می‌شود، می‌توان پسوند یا پیشوند را جدا کرد. مانند: هم‌میهن، هم‌ارزی. • ضمیرهای متصل چسبیده به کلمه‌ی پیش‌ از خود نوشته می‌شوند. مانند: کتابم، نامت، کلامشان.     #غلط_ننویسیم#ویرایش#ویراستاری