داستان

چکیده ای از یک داستان بلند  ابتدا قسمت هاییش رو عینن  آوردم و انتها  خلاصه ای از داستان رو نوشتم .       اواسط ماه شهریور و شهری پر از دروغ و مکر و ریاح    پسرک آرام صبور و غمناک ، بی رنگ و ریاح.  سوار بر کفشهایش شهر را مرور میکرد خاطره به خاطره ، خشت به خشت ، کوچه به پس کوچه ، و گذر میکرد از زیر قدمهایش خیابان های به هم گره خورده. عاقبت او ماند و گورستان اموات .  ّبر سنگ مزاری ایستاد غمگین رنجیده پریشان خاطر و آزرده حال. پدرش که رفت از دنیا  او ماند یکه تک و تنها .  نه کاری دارد و نه پس اندا...

 جوان و بلند قامت با پشت دستش اشکش را پاک کرد  و لباسش را کمی وارسی نمود و سپس درب را باز کرده و گفت ،   سلام  پسرک مودبانه کنار رفت و با لحنی بغض الود و چشمانی که از گریه سرخ بود  گفت:   بفرمایید ،  خوش امدید . خونه ی خودتونه.  زن بیوه ی جوان با مکث و کمی تردید  وارد خانه شد ،  دقت کرد تا کسی در خانه نباشد .  سپس از پسرک پرسید ؛   این کفشا  واسه شماست؟   چقدر بزرگن...  بیوه ریز نقش و خوش چهره  با موی سیاه و سفید و چشمای درشت و نگاهی خیره و سردرگم  داخل شد .  سکوت طولانی شد که زن گفت...

پیرزن صاحبخآنه  دستش  را به عصای چوبی اش ستون کرد، و با دلواپسی خطاب به مستاجر ساکن اولین چشمه اتاق  نبش ورودی خانه گفت؛   های پری   با تو هستم،  واستا  بزار  این  ورپریده ی چشم سفید هم  چادر  سر کنه و  باهات بیاد  تا  درمونگاه   ،  خوبیت نداره  تنها  باشی .    سپس  خطاب به  خدمتکار و  ندیمه اش  با  حالتی  رنجیده خاطر و ازرده حال  گفت  ؛     بخی   بخی   ،  دخترک  چشم سفیده  بی حیا   ،  خیر  سرت  دیشب توی مراسم  ختم   از  بس  ازت  تعریف تمجید کرده بودم که  چند تا از  خانم های  غریبه  مشتاق بودن ...

اوایل صبح بود که ساموئل با صدای مادرش از خواب پرید. صبحانه نخورده از خانه بیرون زد. در حالی که می‌دوید میگفت :"وای دیر شد." فقط شلوارک پوشیده بود و یادش رفت پیراهن تن کند. پا برهنه از کوچه‌های مارپیچ با دیوار‌های خشتی عبور کرد. حتی نمی‌دانست این مسیر همیشگی هست یا نه! صدایی در سرش میگفت:" بیخیال شو. به موقع نمیرسی." ساموئل توجهی نمی‌کرد. یادش آمد که اگه دیر برسد دیگر کشتی حرکت کرده است. ناخدا قول داده بود اگر به بدرقه‌اش برود وقتی ساموئل ۱۸ سالش شد او را جز خدمه‌اش کند. به انگشتری که ناخدا برایش...

کفشهای  قرمز روی بام  اول مرداد هزارو سیصد و قو...  نامه ای بی مقدمه پیدا میشود ، دخترک در عالم دنیایی کودکانه میپندارد که آن نامه چیز مهمی ست که در زیر کاناپه پنهانش کرده اند ، پس آنرا نگه میدارد ، مدتی بعد.... دختربچه ی هفت ساله برای اولین بار بکمک پدرش از پله های چوبی نردبان بالا میرود و موفق به فتح قله ی خانه یشان یعنی پشت بام میشود ، اما....   دخترک کفشهایی پاشنه بلند را لبه ی بام میابد ، که بطرز عجیبی سرشار از حرفهای ناگفته است، گویی زمانی مالک کفشهای پاشنه بلند ، خود را از ل...

دوستان دلنویس و بلکه چرکنویس خاطرات در هم و بی نظم نویسنده می باشد و دارای ارزش ادبی یا ادبیات داستانی نمیباشد . پس وقت باارزشتان را هدر ندهید . شین براری      مدیوم        به نام  تاری  *تاری = اولین لقب حق تعالی   خلاصه ؛ روایت مصایب و جبر ناشی از توانمندی های یک فرد مدیوم نسبت به عموم مردم را میخوانید .  داستان حقیقی ست . گاه نجوای بیصدا و خموش روح درون راوی  را  میخوانید که با علامت ○ مشخص شده.  من در خودم موچاله شدم. _زخم خوردم و بیچاره شدم. _حال سرزمینی جدی...

♡مجموعه اشعار هاشور ۲۷ #سعید_فلاحی (زانا کوردستانی) #هاشور ۶۹ گویا فراموشکار شده‌ام... بگذار سر بزنم به کندوی بوسه‌ها...                              ♡ نکند،،، از یادم بروی!   ■□●□■ #هاشور ۷۰ هر روز  به مادرم می اندیشم،،، هنوز هم نمی داند اندک جهازش را کجای جهان بچیند؟!  ■□●□■ #هاشور ۷۱ سال‌های سال دخترکی،  در آرزوی شاهزاده‌ای سوار بر اسب سپید بود. آه!                               ¤             حالا،      زنی         تنهاست! #سعید_فلاحی (زان...

تابستان سال 1340  روستای کتم جان    از توابع شهرستان ضیابر  در غرب استان گیلان .......   علی چشمانش سیاهی رفت  و سرش گیج شد   کمی  با قدمهای  بی رمق پیش رفت  و  به گوشش هیاهوی  جشن و شادی میرسد....   او کمی چشمانش را میبندد و با انگشتانش  ماساژ میدهد  و  آنگاه که سرش را بالا می آورد  و چشمانش را باز میکند   خودش را کنار اسبی سفید  می یابد...    اسبی که  عروس رویش نشسته  و  تمامی  روستاییان  با    تَبَق های جهیزیه  و آیینه و شمعدان    پشت سرشان صف  بسته اند....    هل میکشند و  دست و هورا می...

صدای جیغ و فریاد ها  آنقدر  بلند بود  که  از نبش ورودی کوچه ی اجنان  بگوش میرسد...  .  لحظه ای مکث میکنم  میدانم  که اتفاقی در حال وقوع است و  با این حال  قدم در این راه گذاشته ام    و   خب  از تقدیر  راه گریزی نیست  ، پس میبایست  مبتلایش  شوم  .     بسمت  انتهای  کوچه  حرکت میکنم   . کوچه ای باریک   با  دیوارهای آجرچین و  سقف های  هشتی و سوفالی چین .    سکوت  عمیقی  در کوچه جاری ست   گویی  سالهاست  که  در اغما فرو رفته  و زندگی در ان جریان  ندارد ....  ولی  گاهی صدای پرستوها در غروب های بهار  ب...

بهارک پنجره ها را ببند بلکه عروس شوی  دلم میخواهد  از لبه ی پشت بام یک گام به جلو بردارم    اما....  شاید روزی دگر ....  اولین قطره ی باران در یقه لباسش بارید و شهروز به آسمان نگاه کرد   ابری که بالای شهر ایستاده بود عاقبت بارید و پسرک عاشقانه خیس گشت .... پسرک درون خلوت تنهاییش تکیه به دیوار سرد بی وفایی ها زده  که  جناب تقدیر به سراغش امد تا لحظاتی او را از تنهایی در بیاورد  اما پسرک که  توان دیدن  و حضور  جنآب تقدیر را با کالبد زمینی اش نداشت   و  خیره به نقطه ای نامعلوم   غرق در...