مرور نویسی

داشتم به این فکر میکردم که هر اتفاقی که توی زندگی واقعی ما به وجود می‌آید، یک داستان کوتاهِ کوتاه محسوب میشود. تو همین فکر ها بودم و از عرض خیابان میگذشتم. ساعت از دوازده شب گذشته بود. وسط چهارراه بودم که چراغ سبز شد. با صدای سرگازِ ماشین‌ها قدم هایم را تند‌تر کردم. رد شدم. کنار خیابان ایستادم چشم هایم را از سر تمرکز و فکرهایی که تو سرم میچرخید، میخکوب آسفالت خیابان کرده بودم.  به این فکر میکردم رفتار ما آدم ها چقدر میتونه روی هم دیگه تاثیر بذاره. امروز که سرکار  بودم، با یکی از مشترهایمان که...

ـ عالی‌جناب بورخس داستانی دارد به نام «دیگری» (ترجمهٔ کاوه سیدحسینی). خلاصهٔ داستان، ملاقات بورخسِ هفتادساله است با بورخسِ بیست‌ساله. انگار یکی در خواب دیگری آمده باشد. داستان مثل اکثر داستان‌های بورخس وهم‌گونه است و غریب. اصل داستان از این‌جا شروع می‌شود: «ناگهان حس کردم (چیزی که به گفتهٔ روان‌کاوها مربوط به نوعی حالت خستگی است) که قبلاً این لحظه را زیسته‌ام.» ـ بورخس در «شب عطیه‌ها» (ترجمهٔ کاوه میرعباسی) داستان پیرمردی را روایت می‌کند که داستان کشته‌شدن خوان موریرا، شورشی و قهرمان مردمی آ...

به بهانه فرا رسیدن ۹ بهمن ماه زادروز استاد علیرضا فیض بشی پور موزیسین و تنبور نواز برجسته دیار کرمانشاه و خالق آلبوم به یادماندنی آواز اساطیر به رسم یادگار و ارج نهادن شاگرد بر استاد ، این مقاله با نام آواز اساطیر نوایی خوش از دستان تنبور به قلم پیمان پورشکیبایی به استاد علیرضا فیض بشی پور و استاد شهرام ناظری از سوی گروه فرهنگی گَرُزمان پیشکش می گردد. لینک مستقیم مقاله جهت خواندن در سایت: https://garozman.ir/papers/آواز-اساطیر-نوایی-خوش-از-دستان-تنبور/  

غرغرستان توي اين مملكت همه هميشه دارند غر مي زنند.بچه كه هستند ازدست بزرگترها غر مي زنند.بزرگ كه مي شوند از دست بچه ها غر مي زنند.زنها از دست مردها .مردها از دست زنها.تابستان ازدست  گرما.زمستان ازدست سرما.باران بيايد غر مي زنند .نيايد باز هم غر مي زنند.برف بيايد مي گويند باران خوب است .باران بيايد انتظار برف را مي كشند .پياده ها از دست سواره ها.سواره ها از دست پياده ها.توي ايستگاه اتوبوس و تاكسي .توي صف نان و شير .  هيچ وقت هيچ كس از هيچ چيزي راضي نيست .نه از وضع مملكت .نه از كار و كاسبي .نه ا...

همچنان کنار پنجره نشسته بودم و به قهوه ی سرد شده ی داخل فنجون ذول زده بودم.. این دومین فنجون قهوه ای بود که سفارش دادم کاش میشد دریچه ای رو به آزادی از خیال پیدا میکردم، دریچه ای که رو به حقیقت باز میشد، روبه روزهایی که زودگذشت.. آره زودگذشت اما خوش گذشت.. روزهای مدرسه و مسیرش که از بلواری طولانی و شلوغ میگذشت.. وقتایی که برف زمین رو سفید پوش میکرد و با ذوق اینکه فردا مدرسه ای درکار نیست تا سحر میشستیم. وقتی که معلم نمیومد و ما شروع میکردیم به بازی و اینقد سر و صدا میکردیم تا کادر دف...

  در بحبوحه روزهای خردسالی تنها یک آرزو ذهنم را به خود مشغول کرده بود و آن چیزی جز بازیگری نبود! روبروی آینه دختر کوچکی را می‌دیدم که با تمام وجودش برای ریختن قطره‌ اشکی تمنا می‌کرد، کلاس بازیگری را با بهترین استاد شهر گذراندم و هر جلسه اتودی آماده داشتم که پوز تمام نوجوانان و جوانان کلاس را به خاک بمالم. در هشت سالگی برای اولین بار پا به صحنه تئاتر گذاشتم و در کنارش داستان‌های کودکانه‌ای را برای کانون می‌نوشتم و آن‌ها هم در جواب، نامه‌های رنگارنگ به منظور تشویق من برای داستان‌نویسی می‌فرس...

خرافه ها چیزهای عجیبی هستند. چون هم خیر هستند و هم شر. وقتی که ذره ذره رشد می کنند و بزرگ می شوند و چیزهای راست را دروغ و چیزهای دروغ را به راست تبدیل می کنند خطرناکند. باید دو پا قرض کرد و از دستشان گریخت. اما وقتی آروم آروم می خزند تو جلد کتاب ها و برایت قصه های جالب و عجیب و غریب تعریف می کنند عین یک دوست خوب می مانند. فقط می خواهند با داستانی جذاب بی حوصلگی و روزمرگی هایت را به سفری دلپذیر تبدیل کنند. کتاب ها بهترین خونه برای خرافه های بازیگوش هستند. «افسانه های سلیپی هالو» یکی از همان خانه ...

از همون روزی شروع شد كه بارون نم نم مي‌باريد، از سرپايينی خيابون قدس، از بوي زمين بارون خورده و هواي ابري و تاريك ٤ عصر یک روز پاييزی بین آبان و آذر.دقيقا همونجايی شروع شد كه از سرما نوك دماغم قرمز شده بود، انگشتای پام داخل آل‌استار سفيدم يخ زده بود، دستام از سرما مي‌لرزيد، منتظر سارا بودم تو خيابون، باز دير كرده بود، كوله پشتی سنگينم رو جابه‌جا كردم، آروم آروم راه رفتم تا گرم بشم، اما دندونام می‌خورد بهم، زیر لب چندتا فحش آبدار نثارش کردم,همینطور که فحش می‌دادم و راه می‌رفتم سمت راستم تابلوی يه...