داستان‌های 55 کلمه‌ای

داشتم به این فکر میکردم که هر اتفاقی که توی زندگی واقعی ما به وجود می‌آید، یک داستان کوتاهِ کوتاه محسوب میشود. تو همین فکر ها بودم و از عرض خیابان میگذشتم. ساعت از دوازده شب گذشته بود. وسط چهارراه بودم که چراغ سبز شد. با صدای سرگازِ ماشین‌ها قدم هایم را تند‌تر کردم. رد شدم. کنار خیابان ایستادم چشم هایم را از سر تمرکز و فکرهایی که تو سرم میچرخید، میخکوب آسفالت خیابان کرده بودم.  به این فکر میکردم رفتار ما آدم ها چقدر میتونه روی هم دیگه تاثیر بذاره. امروز که سرکار  بودم، با یکی از مشترهایمان که...

《و در آخر اینکه کرونا رو جدی بگیرید، کرونا شوخی بردار نیست. شب و روزگار خوش.》 کات! 《آخیش، تموم‌ شد، بیا این کت رو بگیر، پُختم جلو دوربین ... راستی برنامه‌ی خونه سعید ردیف شد؟》 #بنیامین_نوری #کرونا #داستانک

گفتم:《حاجی اینجوری که نون حلال نمی‌بری سر سفره‌ی زن و بچّه‌ت... اینا فاسد شدن... به هیچ دردی نمی‌خورن... بندازشون دور.》 گفت:《هه هه! فاسد!؟ برو بابا دلت خوشه... دارم بهت میگم بازار کساده... اگه اینا رو استفاده نکنم اصلاً می‌تونم نون برم برای زن و بچّه‌م؟》 و من ناگهان چشمم افتاد به تابلوی هو الرزاق که کج بود روی دیوار. #بنیامین_نوری #داستانک #عیدی

مادربزرگ گفت:« این آخرین جورابیه كه می‌بافم، تموم كه شد، میرم. » حالا من هر شب می‌شكافم جوراب‌هایی را که هرگز بافته نشده‌اند.   متن و عکس از،عادله زاهدی

مردم برای دیدن اعدام جوانکی به میدان شهر آمدند. هوا سرد بود و ابرهای سیاه آسمان را قبضه می‌کردند. پیرمردی دستش را بلند کرد و به آسمان چشم دوخت. مرد کناری‌اش به او گفت: می‌بینی که چطور با حماقت آینده را پرپر می‌کنند؟ پیرمرد گفت: امروز یک رودخانه را بستند اما با سیل فردا چه می‌کنند؟

مطب شلوغ است. _دینگ  پیامک دارم. وقت نیست جواب بدهم، نوبت من است. جواب آزمایش ها را جلوی دکتر می گذارم. دکتر زیر ماسک و عینک گم شده. دکتر مشغول می شود. گوشیم را دست می گیرم. _ بچه پسر است بشکن میزنم. دکتر سرش را بلند می کند. صورتم سرخ می شود. سرفه امانم را می برد. دکتر لب هایش را کمی جمع می کند و می گویید: _کورنا   

هاردی: تو به عشق در نگاه اول اعتقاد داری؟ لورل: آره حداقل وقت آدمو نمیگیره. هاردی: مگه تو وقت کم میاری؟ لورل: آره خب. هاردی: من که همیشه وقت زیاد دارم. ترجیح می‌دم عشق در نگاه سیصدوشصت‌وپنجم بیاد سراغم. لورل: اوووو چقدر طولانی. سییییصد و شصت و پنج نگاااااه. هاردی: آره. اینطوری وقتمم پر میشه. لورل: آخه اونوقت دیگه عشق در نگاه اول نیست. هاردی: خب منم نمی‌خوام باشه. فکر کن از امروز روزی یه بار ببینمش، کریسمس سال بعد عاشقش شدم. چه دل‌مشغولی خوبی. لورل: باشه از بابانوئل میخوام امسال به تو ی...