شعر

در سکوت شب نشسته ام   با هزاران غزل جگر سوز میان سینه   چی میشود سپیده سر بزند در این شب مهتابی  به دلتنگی شبانه محکومم  از جاده عشق بی تو گذر کردم  از میان غزل های تازه گذر کردم   ماندن به صلاح نیست بگذار برود این محکوم  گریه کند در سلول انفرادی  سایه ای هستی که در پیدایش آفتاب محو  می شوی    حتی به سایه روبرویم دلم خوش نیست  آن زندانی ام که آزادی نمی خواهد   تو برای همیشه رفته را نمی خواهد  من معشوق جدید نمی خواهم  از شب های دلتنگی نخواهم گفت  از محکوم شدن به جرم عش...

دستگیری آن شب که مست بودیم از جام تلخکامی ما را گرفت با هم نیروی انتظامی حُکم 《می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب》 دارند پشت میکده پاسور می‌زنند سرپوشی 《گویند رمز عشق مگویید و مشنوید》 پسورد را عزیز دلم لو نمی‌دهند حیرت 《تو را که حسن خداداد هست و حجله‌ی بخت》 به حیرتم که چرا خواستگار کم داری #سعید_بیابانکی #شعر #طنز  

من وضو با تپش پنجره ها می‌گیرم در نمازم جریان دارد ماه، جریان دارد طیف سنگ از پشت نمازم پیداست عشق بدون صمیمیت هیچ است. جزء از کل #بنیامین_نوری #شعر #سهراب_سپهری

از شهر اشعار می آیم  حلقه عشق تو در انگشتم  با تو قلبم به رسم عشاق  آواز دوستی سر میدهد  شب آمده من در آغوش تو  پیمان ابدیت می بندم  تب می کند تن تو از عشق بین مان  طنین گرم تو در گوشم موسیقی می نوازد  گویا جا مانده عشق تو در قلبم  بعد از عمری دوری عشق را آتش بزن  شعله بکش در من  پس از گذشت سالها قول بده جانان من   عشق من و تو  آتش زیر خاکستر باشد با هربار عشق ورزیدن شعله بگیرد تمام من  بعد از تو عاقبتی برای من نخواهد ماند  دلخوش به تو و شعرهایم  پس از مرگم نکن  فراموشم...

روز به تو پناه می‌آورد ای آب و در تو می‌آساید و شب در تو خود را خواب می‌بیند □ آبهای رفته چگونه به جوی باز خواهند گشت از راه یاد یا از راه درد که اشک همچنان می‌بارد چون باران □ سفیدی کاغذ را باور کنم یا سیاهی نوشته را را اینک باد ناامیدی که اوراق دفتر را می‌برد و در باران اشک می‌شوید □ از ساعت‌ها و لحظه‌ها می‌گریزیم با شتاب ولی ساعت‌ها می‌چرخند دایره‌وار #بنیامین_نوری #بیژن_جلالی #شعر

مرگ، پایان کبوتر نیست. مرگ در ذهن اقاقی جاری است. «زندگی هر چه پوچ‌تر باشد مرگ تحمل ناپذیرتر می‌شود.» ژان پل سارتر #بنیامین_نوری #شعر #سهراب_سپهری #مرگ

اهل کاشانم! نَسبم شاید برسد به گیاهی در هند، به سفالینه‌ای از خاک سیلک نسبم شاید به زنی فاحشه در شهر بخارا برسد التواریخ‏ (جلد سیزدهم) «چون آفریدگان در روز محشر محشور شوند از نسب کسی پرسیده نشود و سخن از نسب نرود و هر کس به سزای خود نیک یا بد می‌رسد.» ناسخ التواریخ‏ تصویر بلاگ: جلد کتابِ دویدن تا ته بودن #بنیامین_نوری #شعر #سهراب_سپهری

پدرم وقتی مُرد آسمان آبی بود مادرم بی‌خبر از خواب پرید، خواهرم زیبا شد خدای ار به حکمت ببَندَد دَری گشاید به فَضل و کَرَم دیگری ... تصویر بلاگ: طرحی از فریبا منوچهری گلجو #سهراب_سپهری #شعر #بنیامین_نوری

۱ شرط بُود با همه یکرو شدن درد بشر دیدن و دارو شدن . . ۲ آنکه از داروی تلخی به تو جان می‌بخشد جان شیرین به همه خلق جهان می‌بخشد . . ۳ عزیزم به داغت صبورم که مُردن قضایی است حتمی و حکمی خدایی ولی از جداییت آتش گرفتم امان از جدایی، امان از جدایی . . ۴ چون صبح شود کنار جو می‌گیرم دنبال خیال و آرزو می‌گیرم هر باد که از ری به نشابور آید من بوی حبیب را از او می‌گیرم . . ۵ به سر پیوسته سودای تو دیدم به دل دایم تمنّای تو دیدم ولی از وعده‌ی وصلی که دادی همه امروز و فردای تو دی...